Iedereen kent dit spelletje wel en heeft het met zijn/haar kinderen gespeeld, vaak met veel plezier! Wij speelden het bijvoorbeeld met onze kinderen als we in de auto op vakantie gingen.

Vandaag 2 april is het wereld autismedag! Zo’n 3% van onze kinderen heeft een autisme stoornis en nog eens 3% heeft een aanverwante stoornis hiervan. Hoe mooi zou het zijn dat we bij deze kinderen ook de gedachte van “Ik zie, Ik zie.. wat jij niet ziet” kunnen hanteren. Vaak zien we namelijk het gedrag van kinderen, maar niet hun vraag. Veelal zien we de harde kracht (boosheid, frustratie en angst) en reageren we daar op. Onder dit zichtbare gedrag zit echt een andere vraag, namelijk de vraag om gezien te worden. Help mij met mijn overprikkeling of onduidelijkheden. Help mij structureren. Geef mij even rust en tijd! Dit vraagt van ons dat we kunnen verbinden met onszelf en vanuit zachte kracht kunnen reageren, met het kind kunnen meebewegen, zonder daarbij onze grenzen te verliezen. Het vraagt om vertragen i.p.v. versnellen! Aansluiten bij de bewegingssnelheid van het kind, i.p.v. dat het kind moet aansluiten bij de bewegingssnelheid van de ander, dat gaat immers op dat moment niet! Kernwaarden waarop de trainingsmethode “Jongens in hun kracht” is gebaseerd.

Als we dus kunnen/willen zien wat de vraag achter het zichtbare gedrag is, dan zie je dus wat een ander niet ziet. Precies zoals het spel.. ”Ik zie, Ik zie.. Wat jij niet ziet!”