In de vakantie kwam ik de bijgevoegde foto tegen met de tekst:
“Don’t compare your child to others, theire is no comparison between de sun and the moon. They shine when its their time!”

_Vergelijken:
Onbewust leggen we onze kinderen vaak langs een meetlat. Als mijn dochter thuis vertelt dat zij een 6 had voor wiskunde, reageren we met “Mooi gedaan, hoe hadden anderen het gemaakt?” Onze gedachte met deze vraag is om een inschatting te kunnen maken of deze 6 nu daadwerkelijk een mooi cijfer is. Daarmee vergelijken we haar cijfer met die van anderen in de klas. Als alle cijfers goed zijn, dan is de toets waarschijnlijk niet zo moeilijk geweest en is een 6 misschien wel wat mager. Daarmee hangen we onbewust een waardeoordeel aan haar behaalde resultaat. Maar waarom vergelijken met een ander in plaats van kijken naar haar eigen proces?
OF:
Als mijn zoon thuiskomt en vertelt dat ze de voetbalwedstrijd met 7-0 hebben gewonnen. Dan stellen we vragen als: “Heb je nog gescoord, of wie heeft de goals gemaakt?”, alsof dat het belangrijkste is. Als je niet hebt gescoord, heb je dan gefaald? Waarom vragen we niet vaker: “Hoe heb je gespeeld of waaraan heb je plezier beleefd?

_Presteren:
Onze kinderen groeien op in een wereld waarin vooral wordt gekeken naar je prestaties. Het liefst moet je zo snel mogelijk leren en vooruitgang boeken. Alle resultaten zijn zichtbaar, meetbaar en vergelijkbaar. Jongeren zien de mooie beelden op de sociale media, lezen de meest fantastische verhalen, alsof alles maakbaar en haalbaar is. Goed is vaak al niet meer goed genoeg, het kan altijd beter.. of een ander heeft het beter gedaan! Wat leggen we zo een druk op kinderen en jongeren die nog volop bezig zijn met een ontdekkingstocht naar wie ze zelf zijn.

_{Ruimte en tijd:}
Ontwikkelen gaat nu eenmaal niet in een rechte lijn en is ook niet een vanzelfsprekendheid. Gelukkig maar, anders zouden we robots van onze kinderen maken. Moeten we dan maar stilletjes aan de zijnlijn staan en de ontwikkeling zijn gang laten gaan? Nee, juist niet. Laten we juist belangstelling hebben en houden voor wat onze kinderen doen. Maar laten we vooral onze kinderen vergelijken met zichzelf en hun eigen ontwikkeling. Laten we met onze kinderen het gesprek aangaan over het proces wat ze ervaren. Laten we onze kinderen de ruimte en tijd geven om zelf te mogen ontdekken in plaats van voor hen invullen en/of uitvoeren.

Zelfvertrouwen:
Elke ouder wil graag een kind dat op zichzelf vertrouwt en zelfverzekerd is. Dan helpt het om uw kind hierin de ruimte te geven te mogen ontdekken en te mogen ontwikkelen op een bij hem/haar passend tempo. Uw kind zal groeien in zelfvertrouwen als het zijn eigen weerstanden leert ervaren en overwinnen. (Peg Dawson!) Als we aan de voorkant de weerstanden weghalen, door als ouders veel zelf voor onze kinderen te doen, dan ontstaat er geen weerstand om te overwinnen. Als we steeds vergelijken met wat anderen kunnen of doen, dan ontstaat er misschien wel weerstand die niet te overwinnen valt. Een keer raden wat dit doet met het zelfveertrouwen van uw kind…

Dat is mijn voornemen voor 2023.
“Elk kind schijnt op zijn manier en op zijn moment, net als de zon en de maan!”
Ik ga proberen te genieten van vele “shine-momenten”, zowel die van mijn eigen kinderen als die van anderen!