Categorie: blog

In de vakantie kwam ik de bijgevoegde foto tegen met de tekst:
“Don’t compare your child to others, theire is no comparison between de sun and the moon. They shine when its their time!”

_Vergelijken:
Onbewust leggen we onze kinderen vaak langs een meetlat. Als mijn dochter thuis vertelt dat zij een 6 had voor wiskunde, reageren we met “Mooi gedaan, hoe hadden anderen het gemaakt?” Onze gedachte met deze vraag is om een inschatting te kunnen maken of deze 6 nu daadwerkelijk een mooi cijfer is. Daarmee vergelijken we haar cijfer met die van anderen in de klas. Als alle cijfers goed zijn, dan is de toets waarschijnlijk niet zo moeilijk geweest en is een 6 misschien wel wat mager. Daarmee hangen we onbewust een waardeoordeel aan haar behaalde resultaat. Maar waarom vergelijken met een ander in plaats van kijken naar haar eigen proces?
OF:
Als mijn zoon thuiskomt en vertelt dat ze de voetbalwedstrijd met 7-0 hebben gewonnen. Dan stellen we vragen als: “Heb je nog gescoord, of wie heeft de goals gemaakt?”, alsof dat het belangrijkste is. Als je niet hebt gescoord, heb je dan gefaald? Waarom vragen we niet vaker: “Hoe heb je gespeeld of waaraan heb je plezier beleefd?

_Presteren:
Onze kinderen groeien op in een wereld waarin vooral wordt gekeken naar je prestaties. Het liefst moet je zo snel mogelijk leren en vooruitgang boeken. Alle resultaten zijn zichtbaar, meetbaar en vergelijkbaar. Jongeren zien de mooie beelden op de sociale media, lezen de meest fantastische verhalen, alsof alles maakbaar en haalbaar is. Goed is vaak al niet meer goed genoeg, het kan altijd beter.. of een ander heeft het beter gedaan! Wat leggen we zo een druk op kinderen en jongeren die nog volop bezig zijn met een ontdekkingstocht naar wie ze zelf zijn.

_{Ruimte en tijd:}
Ontwikkelen gaat nu eenmaal niet in een rechte lijn en is ook niet een vanzelfsprekendheid. Gelukkig maar, anders zouden we robots van onze kinderen maken. Moeten we dan maar stilletjes aan de zijnlijn staan en de ontwikkeling zijn gang laten gaan? Nee, juist niet. Laten we juist belangstelling hebben en houden voor wat onze kinderen doen. Maar laten we vooral onze kinderen vergelijken met zichzelf en hun eigen ontwikkeling. Laten we met onze kinderen het gesprek aangaan over het proces wat ze ervaren. Laten we onze kinderen de ruimte en tijd geven om zelf te mogen ontdekken in plaats van voor hen invullen en/of uitvoeren.

Zelfvertrouwen:
Elke ouder wil graag een kind dat op zichzelf vertrouwt en zelfverzekerd is. Dan helpt het om uw kind hierin de ruimte te geven te mogen ontdekken en te mogen ontwikkelen op een bij hem/haar passend tempo. Uw kind zal groeien in zelfvertrouwen als het zijn eigen weerstanden leert ervaren en overwinnen. (Peg Dawson!) Als we aan de voorkant de weerstanden weghalen, door als ouders veel zelf voor onze kinderen te doen, dan ontstaat er geen weerstand om te overwinnen. Als we steeds vergelijken met wat anderen kunnen of doen, dan ontstaat er misschien wel weerstand die niet te overwinnen valt. Een keer raden wat dit doet met het zelfveertrouwen van uw kind…

Dat is mijn voornemen voor 2023.
“Elk kind schijnt op zijn manier en op zijn moment, net als de zon en de maan!”
Ik ga proberen te genieten van vele “shine-momenten”, zowel die van mijn eigen kinderen als die van anderen!

We zijn het jaar 2022 fantastisch begonnen met een reis naar Lapland. Dit stond hoog op onze bucketlist. Samen met mijn vrouw en kinderen hebben we genoten van een fantastische week vol prachtige landschappen en zonsondergangen. Ook zijn we lekker lijfelijk bezig geweest op de ski’s. Je ervaart dan meteen weer dat het lijf het “overneemt” van je hoofd. Letterlijk even niks denken maar lekker doen.

Huskytocht

Het hoogtepunt van de reis was wel de huskytocht, al heeft dit ons geduld wel op de proef gesteld. De tocht hadden we donderdag gepland, maar werd op het moment dat we er waren gecanceld door corona. Dan is het wel een uitdaging om de rust te bewaren, niet in de frustratie te schieten, maar vanuit rust duidelijk te zijn in wat je wilt. Dan komen de praktische oefeningen die ik doe tijdens een training direct weer van pas. Zorgen dat je stevig blijft staan, je ademhaling laag (in je buik) houdt, en vanuit de verbinding met jezelf rustig maar duidelijk communiceert wat je verwacht. In ons geval was dit een vervangende optie, aangezien we o.a. hiervoor naar Lapland waren gekomen.

Accepteren

Gelukkig kwam er nog een optie voorbij op de zaterdag, wel 120 km. verderop. Soms moet je ook je “verlies” nemen en accepteren om toch je doel te kunnen bereiken. Op de huskyfarm werden we enthousiast begroet door de eigenaar. Hij leidde ons rond over zijn farm met 180 husky’s. Alle honden willen graag de slee trekken, maar hoe kom je nu tot een goede verdeling voor de slee?

Groepen honden

In het kort komt het erop neer dat er drie groepen honden zijn op de boerderij, te weten: de slimme honden, de sterke honden en de volgers. Als criticaster kun je dan denken dat zelfs honden in een “hokje” worden geplaatst. Je kunt ook zeggen dat de honden worden ingezet op hun eigen kracht en kwaliteit. De slimme honden zijn in staat om commando’s te begrijpen en uit te voeren, de sterke honden zijn belangrijk voor de kracht en de volgers helpen mee (en liepen i het midden!). Samen zorgen ze ervoor dat de tocht een succes wordt. Ieder heeft ook zijn eigen plek in de rij. Ons hebben ze in ieder geval een onvergetelijke ervaring bezorgd.

Bewustwording

Alle honden maakten een blije en enthousiaste indruk. Waarom? omdat ze werden ingezet op hun kwaliteiten. Hoe kijken wij naar kinderen? Kijken we naar de kwaliteiten en versterken we deze? Weten de kinderen zelf wat hun kwaliteit is en/of hoe ze kunnen werken aan het versterken van kwaliteiten? In hoeverre blijft het kind zichzelf of wil het een andere rol dan bij hem/haar past? Dan zal de balans zoek raken en komt je kind misschien wel te ver af van zijn eigen IK. En hoe begeleiden we dit als professionals en als ouders? Blijven wij in onze eigen kracht of verliezen we onszelf?

Begeleidingstraject

In mijn begeleidingstrajecten werk ik aan bewustwording van jezelf. Hoe kan ik zelf sterker en zelfverzekerder worden en overkomen? Wat doe ik op moeilijke momenten (bijv. als ze me pesten). Hoe blijf ik dan rustig en verlies ik niet mijn zelfcontrole? Dat kunnen hele lastige trajecten zijn voor kinderen (en ouders), waarbij voor mij het beginpunt is om jezelf beter te leren kennen! Kijk gerust op rond op mijn website www.gerbenbusscher.nl

Ik maak het kind onbewust misschien nog wel bozer 🙂

Op school en in mijn eigen praktijk zie ik volwassenen vaak worstelen met de boosheid van een kind. Ook ik zelf merk dat ik hier soms mee worstel. Op welke manier kan ik mijn kind helpen? Hoe reageer ik op de boosheid? Hoe zit ik op dat moment zelf met mijn emoties? Kortom, op welke manier kan ik omgaan met de boze buien?

Eigen jeugd
Veelal grijpen we als ouders terug op hoe we zelf zijn opgevoed en/of aangepakt in onze jeugdjaren. Dat kan heel verschillend zijn, van “Hij moet gewoon luisteren en ophouden” naar “Ik heb eindeloos geduld en laat het maar gaan.” En daar zit nog een heleboel ruimte tussen. De wijze van reageren hangt vaak ook nog af van hoe we ons zelf voelen. Wanneer er tijd en rust is, zal de reactie waarschijnlijk anders zijn dan wanneer je zelf ook stress hebt. Vaak ook reageren we op ons gevoel, misschien zijn we zelf wel onwetend of voelen we ons machteloos?

Fasen van acting-out gedrag
Boosheid lijkt er vaak ineens te zijn, vaak omdat boosheid zich als een explosie uit. Echter kent boosheid een opbouw in fasen, waarbij niet altijd de fasen door ons worden (kunnen) herkend. De fase waarin kinderen zich lekker voelen en onbezorgd zijn, noemen we de basisrust. In deze fase kan een kind zich maximaal ontplooien en zichzelf zijn. Deze rust kan worden verstoord door iets of iemand, de trigger. Wanneer het kind (of de omgeving) de trigger herkend, kan men deze “handelen” en daardoor terugvallen in de basisrust. Blijft de trigger echter, of komen er triggers bij, dan komt het kind aan in de fase van agitatie. Het kind reageert geirriteerd en kan de trigger waarschijnlijk “niet handelen.” Met behulp van de omgeving (ouders, leerkracht) kan nog worden voorkomen dat het kind in de fase van versnelling komt. Eenmaal in deze fase belandt, ontwikkelt de boosheid zich snel en komt het meestal tot een uitbarsting. Vaak valt dit dan ook niet meer te voorkomen.

Porren in een dovend vuurtje..
Na de uitbarsting is de fase van de-escalatie. Het kind voelt zich vaak verdrietig, huilt en voelt zich machteloos. Bedenk dat het voor een kind ook niet fijn is dat hij/zij zo explodeert. In deze fase is rust en ruimte voor het kind van belang. En daar gaat het vaak mis.. Als volwassenen reageren we op de uitbarsting en willen we deze zo snel mogelijk bespreken en/of oplossen. (Zowel voor het kind zelf als voor een evt. slachtoffer) Vaak is het kind daar echter nog niet aan toe en reageert dan meteen weer geirriteerd/boos. Zie het als een dovend vuurtje.. Ga je daar in porren, dan laait het vuur weer op! Het is dus van belang om even tijd en ruimte te nemen zodat het kind terugkeert in de basisrust. Dan is er ook ruimte voor gesprek en reflectie op wat is geweest.

Gesprek en leerproces
Vanuit dit gesprek en de reflectie kan worden gekeken welke triggers ten grondslag lagen aan de boosheid. Daarop kan dan worden geanticipeerd door het kind zelf, maar ook zeker door ons als ouders/leerkrachten. We moeten niet de illusie hebben dat alles met een gesprek meteen is opgelost, maar je zet wel een proces op gang. Hopelijk leidt dit tot een andere wijze van reageren op deze (en andere) triggers een volgende keer, en dat maakt iedereen blij!

Gisteravond ben ik gestart met een jongens in hun kracht training met een acht jarige, prachtige jongen en zijn moeder. Hiervoor hadden we al een intakegesprek gehad waarbij ouders deze jongen meer zelfvertrouwen gunnen en een wat positievere blik naar zichzelf en de wereld. In mijn trainingsprogramma observeer ik de bewegingen van het kind en ouders omdat de bewegingen mij informatie over het zelfbeeld van het kind en de relatie/verbinding met de ouders geven.

Bewegen
Hoe zet ik bewegen in om te ontdekken? We startten de training met wandelen en daarna lopen in lichte dribbelpas. Uit deze oefening haalde ik informatie over het voet-grond contact. Hoe wikkel je jij voeten af, hoe stevig sta je letterlijk met de voeten op de grond? Het viel op dat er vooral op de tenen werd gelopen waardoor er minder contact is met de grond. Ik vergelijk de voeten met de wortels van een boom. Hoe steviger ze in de grond staan, hoe sterker je uitstraling.

In de daarop volgende oefening tastte ik het stevig staan door licht te duwen. Bij een lichte aanraking stapte de jongen al een pas weg van mij. Hij gaf dus letterlijk de ruimte aan mij weg. Ga je dan ook conflicten of moeilijke situaties uit de weg? (Moeder gaf hiervan een prachtig voorbeeld dat dit inderdaad gebeurd)

Benen en ons lichaam
Onze benen dragen ons gehele lichaam. De derde en laatste bewegingsoefening gaf me informatie over het bewust gebruik maken van de benen. De benen vergelijk ik met de stam van een boom. Hoe steviger de stam, hoe krachtiger de boom. In de oefening liet ik de jongen op de buik schuivend naar de overkant gaan. Hij gebruikte daarvoor alleen zijn armen. Hij trok zich naar voren met zijn armen, de benen werden nauwelijks gebruikt.

Algemeen lichaamsbewustzijn
In de hierboven beschreven oefeningen voel ik dat het algemeen lichaamsbewustzijn nog beter kan worden ontwikkeld. Dit kan eenvoudig door verschillende bewegingsoefeningen te trainen. Door je lichaam letterlijk bewuster te ervaren/voelen, ervaar je een directere verbinding met jezelf. Wanneer je jezelf (dreigt) te verliezen, is dat het fundament waarop je terug kunt vallen.

Positieve werking
Een goed lichaamsbewustzijn zoals een goede basishouding en goed voet-grond contact, heeft directe invloed op je mentale gevoel. Je hoort vaak de uitdrukking “Ik zit momenteel lekker in mijn vel.” Ik ben ervan overtuigd dat een goed lichaamsbewustzijn van invloed is op je mentale gesteldheid. Het geeft rust in je hoofd, gedachtes zullen verdwijnen en je zelfvertrouwen neemt toe. Dat gun je toch iedereen?!

‘Deze prachtige jongen komt met oefenen wel in zijn eigen kracht, en dat met weinig woorden!

En ik..
Ik ga nu lekker naar de sportschool, even met mijn lichaam bezig zijn en het hoofd opruimen 🙂

Vanuit mijn bedrijf begeleid ik momenteel 2 jongens met hun huiswerk. Aan beide jongens stelde ik de volgende vraag: ” Wat wil je in de vakantie aan je huiswerk doen?” Beide jongens antwoordden: “Het liefst niks, want het is toch vakantie!” Een antwoord dat ik ergens wel verwacht had, maar wat me ook aan het denken bracht. Een antwoord dat ik ook thuis wel hoor en u ook vast wel herkend.

Vakantie
Is de vakantie inderdaad een periode van niks hoeven leren, of is dit een eigen invulling van het woord vakantie? Ik besloot om het woord vakantie eens te googelen in de Dikke Van Daele. Hierin staat de volgende definitie.

Vakantie: periode waarin geen lessen worden gegeven. (Zoals herfstvakantie, zomervakantie enz.)

Bovenstaande definitie laat niets aan onduidelijkheid over. De vakantie is een periode waarin geen lessen worden gegeven, maar dat betekent niet dat je ook geen huiswerk hoeft te maken of te leren. Met deze definitie kunnen we onze kinderen dus duidelijk maken dat huiswerk maken echt wel kan. Maar is dat waar het ons om gaat? Het gelijk bewijzen dat je best wat aan huiswerk kunt doen?

Ik geloof niet dat we het hiermee redden. Zoonlief zal misschien braaf op zijn kamer gaan zitten met de boeken voor zich, maar is dat dan leren? Nee.. de essentie is dat onze kinderen voelen/begrijpen waarom het wel handig is, voor henzelf! Daarom stelde ik de volgende vraag aan mijn 2 jongens in de huiswerkbegeleiding: “Waarom worden toetsweken vaak kort na een vakantie gepland?” Dat bleek best een lastige vraag, vooruitdenken en plannen is best een lastige op de leeftijd van 13 jaar.

Plannen:
Met enige hulp ontdekten beiden dat je zo meer leertijd creëert om je voorbereiden te op de vele toetsen. Dat je dus al wat eerder kunt beginnen zodat je in de week voorafgaand aan de toetsen wat minder druk bent, en vooral ook minder druk ervaart! (Want velen ervaren dan de stress van het vele moeten). Vanuit deze gedachte samen een planning gemaakt waarbij in de vakantie elke dag een uur wordt besteed aan het leren. Deze planning biedt structuur en duidelijkheid voor in de vakantie. Dat geeft rust en voorkomt stress richting de toetsweek. En er blijven er nog steeds heel veel meer uren over voor de playstation!

Voor velen begint vandaag weer het ‘gewone’ leventje. We mogen weer naar ons werk waar de kinderen nog een week thuis zijn en vakantie hebben. We zijn weer even op zoek naar het ritme in deze overgangsweek. Als volwassenen weer even in het ritme komen van werken en gezin. De kinderen die alleen thuis blijven of weer naar de opvang gaan. Dat kan best even wat spanning opleveren. Ons lontje wordt wellicht iets korter, begrijpbaar ook. We moeten immers even weer wennen.

Maar het lontje van de kinderen lijkt ook wel korter te worden, en dat terwijl ze nog een week vakantie hebben. Hoe dan? Als ouders is het belangrijk dat we ons realiseren dat ook de kinderen al bezig kunnen zijn met het nieuwe schooljaar. Zij bereiden zich hier ook fysiek en mentaal op voor. De nieuwe boeken van de kinderen komen binnen (als uw kind op het VO zit en/of er nu voor het eerst naar toe gaat), materialen worden gekocht en de vele schoolapp- en snapgroepen komen weer tot leven. Veel kinderen vinden dit alleen maar leuk en kijken er naar uit om hun (nieuwe) klasgenoten weer te zien.

Echter is de start van een nieuw schooljaar ook vaak een spannende voor veel kinderen. Op de basisschool krijgt uw kind een nieuwe leerkracht, een nieuw lokaal, (waar kom ik te zitten en naast wie) en misschien wel nieuwe klasgenoten. Kinderen die op het Voortgezet onderwijs starten beginnen helemaal opnieuw en voor hen is dus alles nieuw! En nieuwe dingen zijn vaak leuk maar ook vaak spannend. Veel kinderen stellen zichzelf al vele vragen, de wat nou als…? Dus onbewust bouwt ook uw kind al spanning op.

Voor ouders belangrijk om dit te weten, te accepteren en hierop te anticiperen. Wanneer uw kind dus wat anders reageert dan je zou verwachten omdat het nog vakantie is, dan zou de spanning van het nieuwe schooljaar zomaar de onderliggende oorzaak kunnen zijn. Praat met uw kind over het komende schooljaar. Stel vragen als; “Hoe voelt het om volgende week weer naar school te gaan, waar kijk je naar uit, wat lijkt je lastig?”

En wanneer uw kind geen zin heeft om weer te beginnen? Bedenk dan dat dit ook voor velen van ons geldt op onze eerste werkdag na een vakantie. Benoem dat je het begrijpt en dat het vast goed komt, want dat komt het! (soms direct, en soms wat later!) En mocht het lastig zijn/blijven, neem dan gerust contact op.

Afgelopen week hoorde ik het verhaal van een leerling uit groep 7. Deze leerling was enigszins teleurgesteld in zijn cijfer voor topografie. Hij had een 7, maar had zo hard gewerkt om een 8 te halen. Bij een 8 namelijk mocht hij thuis kiezen wat ze zouden gaan eten, zo was hem beloofd. (en hij had in zijn hoofd al gekozen voor spareribs.)

Externe prikkel
Maar al te vaak worden kortdurende externe prikkels ingezet als vorm van aanmoediging om je best voor iets te doen. Dit doen we als ouders met de beste bedoelingen, ons niet bewust van het mogelijke onbewuste negatieve effect ervan. De tegenhanger van belonen is straffen, en onbewust voelde deze jongen zich gestraft en voelde hij zich teleurgesteld. Immers in zijn ogen had hij gefaald, ondanks dat dit zijn hoogste cijfer van dit jaar was voor zijn topotoetsen.

Interne prikkel
Wat zou er zijn gebeurd als we een waardering uitspreken i.p.v. een beloning. In bovenstaande voorbeeld: “Ik heb gezien dat je heel hard hebt geoefend voor je topografie toets. Ik ben er trots op dat je dit hebt gedaan, met als resultaat een mooie 7! Weet je wat.. Jij mag morgenavond kiezen wat we gaan eten!”  Deze leerling voelt zich gewaardeerd om wat hij heeft gedaan, namelijk hard werken. Hij voelt zich trots op zijn cijfer en mag ook nog eens het eten kiezen als de ultieme BELONING!

Geheid dat hij voor de komende toets weer zijn best gaat doen, zonder dat hiervoor direct een beloning (en met het risico van een straf) aan gekoppeld moet worden. De trots, het gevoel dat iets is gelukt en de waardering, is de interne prikkel om het op dezelfde manier te gaan doen! Dat is wat we als ouders willen stimuleren toch?!

Vandaag een bijzonder moment, de heropening van de terrassen. Samen met mijn vrouw dit moment even gevierd. Natuurlijk omdat we terrasliefhebbers zijn, maar ook omdat het toevallig onze trouwdag is vandaag. Onder het genot van een heerlijk biertje samen teruggekeken op onze 16 jaren huwelijk. Wat hebben we heel gedaan en meegemaakt. Vele mooie herinneringen komen voorbij. Een rondreis door Australië, vele andere vakanties, mooie momenten met familie en vrienden, gezonde kinderen, een prettige werkplek, geen financiële zorgen, een fijn huis. Kortom, we mogen niet klagen!

En dan.. komt je dochter vrolijk binnenwandelen, terug van een dagje school. In haar hand een bosje tulpen. “Van ons, voor jullie trouwdag. Dat jullie nog lang samen met ons mogen zijn!” Even later komt ook mijn zoon thuis van de basisschool, samen met een vriendje. Opgewekt en blij!

Rijkdom:
Dan besef je waar het in het leven echt om draait! Hoe fijn is het dat je kinderen zich goed voelen, het fijn hebben op school, vertrouwen hebben in zichzelf en vrienden maken en relaties opbouwen. Dat gevoel maakt je pas echt blij. Dat is rijkdom. Wat gun ik dit elk kind! (en elke ouder!)

Tegelijk besef ik me heel goed dat dit niet altijd zo is. Niet elk kind komt met plezier thuis van school, niet elk kind maakt makkelijk vrienden, niet elk kind vertrouwt op zichzelf laat staan op een ander en niet elk kind voelt zich happy. Ik zie dit elke dag weer op mijn werk op school. Kinderen die zich alleen voelen. Kinderen die steeds in conflict raken. Kinderen die moeite hebben om zichzelf te vertrouwen en dus ook een ander. Kinderen die moeilijk een vriendschap opbouwen. Kinderen en ouders die de oplossing bij een ander zoeken.

Als het niet vanzelf gaat..
Als iets niet vanzelf gaat, vraagt het om daarin te trainen. Wat je nog niet zo goed kunt, kun je wel leren! Het vraagt ook een stuk begeleiding tijdens deze training. Het lukt niet alleen. Het vraagt om ondersteuning in wie je bent, in wie je wil zijn, en hoe je daaraan kunt werken. Soms is een beetje hulp hierbij nodig. Je hoeft jezelf niet te veranderen, een stukje vaardiger worden helpt al. Iets meer vertrouwen in en op je zelf. Ik bied je deze hulp graag! Ik gun namelijk elk kind het gevoel waarmee mijn kinderen vandaag thuiskwamen.

Training:
Binnenkort start ik een training, speciaal voor jongens in de leeftijd van 8-10 jaar. Een fysieke training (max. 4 jongens) van 8 bijeenkomsten. Doel is jezelf meer te leren vertrouwen, je zelfvertrouwen vergroten en meer zelfbewustzijn te creeren. Door een beter bewustzijn over je eigen gedrag en functioneren, leer je beter af te stemmen op een ander, zonder jezelf te verliezen! Uiteindelijk ligt de oplossing in/bij jezelf, je hebt alleen even iemand nodig die je helpt!

Voor meer info over hoe ik kan helpen, kijk op www.gerbenbusscher.nl